Çirkin çocukların, çok az; güzel çocukların, bolca sevildiği çocuk parklarında, restoran masalarında, düğün bayram ziyaretlerinde, mahalle aralarında... Çirkin bir çocuğun gözleriyle gözlerim kesiştiğinde, ona acıdığımı hissetmesin diye umursamaz davrandığımı hatırlar, bir gün çok çirkin bir çocuğum olmasını dilerken; senin çirkin yerlerini ne çok seveceğimi, bir gün güzelliğin çirkinliği kıskanacağını umut ederken, seni bekliyordum.
Cem Kertiş, sanki yıllardır kendi avuçlarına çivilenmiş kelimelerini sunuyor okura. Ve bunu yaparken de, düşsellikten düşünselliğe ördüğü öyküleri, şiirlerde dem tutuyor. Hepimizin ruhuna ’Var olmayanı, hayal edemeyeceğimizi’ fısıldayan yazılar...
Çok keyifli bir yola çıkış...
Teoman Hekimoğlu-
(Tanıtım Bülteninden)