Buz tutmuş ırmağın iki yakası ladin ağaçlarıyla kaplıydı. Dalların üzerindeki kar örtüsü esen rüzgarın etkisiyle sıyrılırken, gitgide azalan gün ışığı altında ağaçlar koyu ve korkunç karaltılar halinde sanki birbirlerinin üzerine eğiliyorlarmış gibi görünüyordu. Cansız, hareketsiz, son derece sakin ve soğuk olan bu yabani ülke üzerine ağır bir sessizlik hakimdi. Gizliden gizliye acılardan daha korkunç, buz gibi soğuk, bir sfenks gülümseyişi kadar donuk bir kahkaha!... Kuzeyin o saf ve dur durak bilmeyen buz vahşetiydi bu...
(Kitabın İçinden)