Bana ölmeye gelirler. Uzaklardan yola çıkarlar, tam da burada ölmek için; çok hastadırlar. Sadece burada ölebilmek için beklerler. İnanabiliyor musun? Bir otel odasında, belki de senin terasında masala çayı içtiğin bir küçük otelin odasında, son nefeslerini vermeyi beklerler.Onlar da senin gibi aynı gözlerle, sabahları bana bakarlar. Rahipleri işitirler. Sislerin içinde süzülen teknelerde, kendileri için dualar edilmesini dilerler. Beklerler. Senin yan odanda,penceresi hiç açılmayan balkonlu odada beklerler.
Çokturlar. Nefeslerini gece hissedebilirsin.Sadece, gündüz çok gürültülüdür, duyamazsın. İsrailli gençlerin kahkahalarından geçilmez ortalık,zordur işitmek. Biliyor musun ondan hüzün doluydu o iki çalgıcı Japon kız. Onlar nefeslerini,hissediyorlardı ölmekte olanların. Artık sen de işiteceksin. Korkarım bu geceden sonra Varanassi geceleri seni boğacak. Karanlık bir restoranda, lokmalar dizilecek boğazına.“