Özgürlük Masalı, hafif bir esinti gibi insanın ruhuna dokunan öykülerden oluşuyor. Necati Tosuner bu öykülerde yalnızlığı, çaresizlikleri, arayışı, bulamayışa yazgılı oluşu ve bunun içe işleyen sızısını dile getiriyor. İçten anlatımıyla tutkuların dinmek bilmeyişine ayna tutuyor. Özgürlük Masalı, kişinin duyguların bulanıklığına gizlenmiş iç dünyasını gözler önüne seriyor. Bulvarda serçelerin akşam vakitleri toplanıp da ötüştükleri bir köşe vardır. Bilmem aklımda yanlış mı kalmış?
Kışın o en zorlu günlerinde, atkestanesi ağacına üşüşür; kara, tipiye aldırmadan, birer alışılmamış biçimde meyvelercesine dallara asılır, öterlerdi. Yalnız akşamlarımın çoğunda onları seyreder, yaşamanın mutluluğunu cıvıltılarında arardım. Avunacak bir şeyler elde etmeye çalışırdım. Olmazdı. Yalnızlık canıma “tak“ demişti.
(Tanıtım Bülteninden)