Yaşlı bir kargaydı... Gece kadar karaydı. O yüzden “Gecekarası“ adını vermişlerdi ona... Kendine “Gecekarası“ dendiği zaman üzülmüştü. Bu addan kurtulmak için beyazlaşmayı düşündü. Gidip ırmaklara, göllere, denizlere attı kendini. Her yıkandığı sudan daha beyaz çıkacağını umut etti. Yıkanma işi biter bitmez suyun aynasında kendini merakla, heyecanla seyretti. Aklanacağı yerde cilalanmış gibi daha bir parlaklaştı. Dolayısıyla daha bir karardı; yağlı, cilalı zifiri karanlığa kesti...
(Arka Kapak)