“Elementtim öldüm, bir bitki oldum; bitkiydim öldüm, bir hayvan oldum, hayvanken öldüm, bir insan oldum“
Ve ruh, yedi kat yukarı göklerdeki tahtını bırakır da aşağılara, hem de ta aşağılara inmeye gönüllü olur.
“İsrafil’in Aynası“ ruhun ezelde başlamış olan serüveninin hikayesidir.
Ruh halden hale geçer, insan kisvesine bürünür ve Aşk’ı aramaya başlar. Yüce Yaratıcı bir nefes üfler, bir su damlası akar ve okyanuslara karışır. Bir kuş kanat çırpar ve dünyada yaşam başlar. Rüzgar, bulutu sürükler ve bulut gök kuşağının içinden geçer. Kırmızı bir damla düşer gökten, kan olup bedene girer.
İsrafil borusunu çalar ve tüm insanlar uyanırlar.
İsrafil’in Aynası, hayatta eğilip bükülmeden, ’elif’ gibi dosdoğru olmanın romanıdır.
(Tanıtım Bülteninden)