Nietzsche bu eserinde şöyle der:
“... Gönül isterdi ki, Wagner Parsifal ile, bu son tiyatro yapıtı ve satir dramı ile eğlendirmeyi amaçlamış olsun; gönül isterdi ki, trajedi yazarı Wagner bu yapıtla ezelden beri insanı ürperten yeryüzündeki ciddiyetin ve yeryüzündeki feryadın, çile ve ızdırap çekme idealinin kışlık doğasındaki nihayet aşılmış olan en aptalca şeklinin, trajedinin taşkın parodisini yapmış olsun bilerek; böylece kendisine layık ve yaraşır bir biçimde bizden, kendisinden ve her şeyden önce trajediden vedalaşmış olsun.“
Wagner’in müziğini eleştirmektedir. Ele aldığı bu müzikle birlikte Alman toplumunun yapısını, düşüncelerini geniş bir şekilde incelemektedir.
(Tanıtım Yazısından)