Öbür dünyadan, bu dünyada geride bıraktığınız eşinize hesap sorabilir misiniz?.. Kalemi elinize alıp yazarsanız günü geldiğinde (bir kaşık suya bile gerek yok) sadece o kalemin mürekkebiyle bile bu dünyada kalanı boğabilirsiniz. Ki “ah’’ ını aldığım rahmetli eşim insaflı davranıp, sadece, benim onu yaktığım kadar yaktı canımı!.. Yoksa bu itirafları bile yazamaz hale gelir, pişmanlığımı bile dile getirecek şansı bulamazdım. Çünkü hak etmiştim!.. Kitabı okuyunca, bir insan kendi kendisini nasıl böyle acımasızca yargılayabilir diye düşüneceksiniz ve…

‘’ Bu İtiraflar ve Anılara Gösterdiği Saygıyla Babamı Tamamen Affettik!..’’

Oğulcan Tanrıyar: ‘’Gün gelecek kabrimde çok ağlayacak’’ demiştin anne… Dediğin oldu ve artık bizim de bu kitapla birlikte affettiğimiz babamdan da Vasiyet’ine ağlayarak Onay geldi.

Anılcan Tanrıyar: Biz bu mektupları  anıları Canlı yaşadık !... Ananıza  Babanıza okutun bari siz yaşamayın…

‘’Ah’’ Almanın Bedeli!