Gül, bugün olduğu gibi dün de bütün insanların en yakından tanıdığı bir çiçek türüdür. Rengi kokusu, pek çok iklimde yetişebilmesi, iki yüz kadar türünün olması... gibi sebepler gülü insanlarla adeta bütünleştirmiştir. İnsanların en yakından tanıdığı çiçek ve ilgilendiği bitki türlerindendir. İnsanların şarkılarında, türkülerinde masallarında veya hayatlarının herhangi bir kısmında gül ve güle dair bir şeyler görmek her zaman mümkündür.
Bütün meziyetleri bir tarafa insanlara için iş ve aş kapısı olması ona çok daha farklı bir imtiyaz sağlamıştır. Pek çok çicek sadece göz zevki uğruna yetiştirilirken gül insanlar için bir istihdam kapısı araladığından dolayı da çok tercih edilmiştir. Nitekim, gülün suyunu ve yağını elde etmek dün olduğu gibi bugün için de bir sanat koludur. Gülün yapraklarından ayrıca reçel ve şurup yapılması ona başka bir iktisadi değer kazandırmaktadır. Gül ağacı ise apayrı bir kıymettir... vs . vs.
Bi de bizim cemiyetimizde gül ve gülle alakalı pek çok kelime bir ikisi müstesna kadınlarda ad olarak kullanılmıştır: gül, gülden, gülsen, gülşen, gülizar, gülendam, gülcemal, güldehen, gülfem... gibi gülle başlayan, bengül, sengül, şengül, songül, goncagül, bağdagül... gibi gülle biten, gonce, verda, zehra... ve benzeri kelimelerle gülü anlatan, gülü hatırlatan onlarca isim... bu bitkinin insanlarla olan yakınlığını ortaya koymaktadır.
Bülbüle gelince: bu hayvanın çok küçük olmasına mukabil çok güzel sesli oluşu, bitip tükenmeyen enerjisi...“bir damlacık göğsünde bir ummanı huruşan (gürültülü, dalgalandırma)“ etmesi veya başka sebeplerden ötürü bu bitki ile bir yakınlığı olmuş veya öyle farzedilmiştir. Her halde insanlar bu minik hayvandaki bu aşka, bu şevke duydukları hayranlığın sonucu olarak onu kendilerinin yanıbaşında bulmak, görmek istemişlerdir.