Bazı kalpler aşkı bebeklikte bulur. İlk bakışın olur, ilk gülüşün olur, hatta bazen ilk kelimen olur. Ama yıllar geçer kalbinin bulduğu o aşk, dostluk olur, arkadaşlık olur ve sadece izlersin. Ama bu aşk içinde fırtınalar koparır susarsın, dokunmak istersin durursun.
AŞKIN ATEŞİ İLE YANAR DURURSUN DA SADECE BAKARSIN 
Duygularının ağırlığı ile kaçan Mert.
Bu kaçışın ardından gururuna sarılan Melek.
İÇİNİZİ ISITACAK, GÜLÜMSEYEREK AŞKI HİSSEDECEĞİNİZ BİR HİKAYE…
GÜN IŞIĞIM…
"Gitmem gerekiyor dedin ve gittin. Kim için gittin? Ne için gittin? Bilmiyorum. Ama ben senin için geliyorum Mert. İlk söylediğim kelime gibi kalbime işleyen adam, kalbimin tek sahibi olan sana geliyorum. Ne hissediyorsun bilmiyorum? Ya da kimi bekliyorsun? Dostun, arkadaşın Melek’i mi? Yoksa sevdiğin kızı mı? Sen hangisini bekliyorsun bilmiyorum ama ben, beni seven Mert’i görmeye geliyorum. O beni görmek için cama yapışan küçük Mert’i, babamın her tehdidine rağmen çaktırmadan yanağımı öpen Mert’i, yanımdan bir an bile ayrılmayan Mert’i. Lütfen kırma kalbimi, sarıl sımsıkı bırakma. Öyle bir şey yap ki görmek şöyle dursun, iliklerime kadar hissedeyim seni…”