Kaybetmeyen, ölümün nasıl bir hiçlik olduğunu bilemez 
Nasıl bir boşluğa düşmektir, kapkara bir uçurum 
Nasıl bir yalnızlıktır; bir yanın yanar, bir yanın buz 
Nasıl bir korkudur; sessizlikle feryat yan yana 
Bir gariplik bir mahzunluk çöreklenir yavaştan 
Artık öylesine yoktur ki giden 
Günleri de alıp götürür, zamansız kalınır 
Günler aylara, aylar yıllara erişir, sen sende değilken 
Unutmak için zorlar kendini insan 
Dönülmeyeceği bilinir ‘Beklemek anlamsız’a geçilir 
Ama 
Yürekteki sızı, kirpiklerin ucundan dökülür 
Damla damla 
Kor kor…