‘Ruh’! Ruha kavuşunca! Tüm kainat hisseder o anı! Ve zikrederler...
Tüm yıldızlar... ağaçlar... kuşlar... çocuklar... masumiyet! Zikreder... Bu ‘aşk’ı!
‘Aşk’! ‘Aşk’a gelir...
Hangi zaman... Acil bir zaman... Olaylar hızla akarken... Kötülük her gün biraz daha artarken... İyilik azalırken... Şeytan... ‘Ruh’umuzu kuşatırken... Şimdi ‘oku’mayacağız da! Ne zaman okuyacağız... Ey Kalbim Kur’an! ‘Ruh’umuz Aşktır ‘biz’im... “Ruhun ‘Aşk’ Hali”yiz... ‘Biz’! Bu kuşatılmayı ancak! Kalbimizdeki vahyi ‘oku’yarak aşabiliriz... O zamanlar işte! ‘Aşk’ın o ‘bir’ halinin içine girmeliyiz... ‘Ruh’umuzu kurtarmalıyız... Ruhumuzla sırlanmalıyız...

Hayati Sır ‘ruhun’ derinlerine iniyor son kitabında. 
Çünkü...
‘Ruh’ konusu! ‘Bir’ sırdır... Üzerine düşünürken... Tefekkür ederken... Yazarken.... Temkinli olunmalıdır... ‘Kalem’ titrer... Yazmak istemez bazen... Zorla yazdırılmaz... Beklenir... Sükunet içine girilir... Secde edersin... Secdedeyken... ‘Kalem’! Yazmak ister... Asıl yazı odur... ‘Alın yazısı’ gibidir...