Büyük bir İsveçli mucit ve sanayici olan Alfred Nobel, birçok zıt yönleri olan bir insandı.
Edebiyat âşığı bir bilim insanıydı ama ardında bir ideal bırakan bir sanayici oldu. Bir insanlık âşığı idi; lakin hiç eşi ya da onu sevecek bir ailesi olmadı.

Barış zamanında maden sanayiinde ve yol inşaatında kullanılması için yeni bir patlayıcı madde dinamiti keşfetti. Dinamitin çeşitli toplumsal altyapıların oluşturulmasında, endüstride, tarımda kullanıldığını, barışçıl amaçlara hizmet ettiğini savundu. Dünyada barışı garanti altında tutacak tek şeyin, kimsenin kullanmaya cesaret edemeyeceği kadar korkunç bir silaha sahip olmakla mümkün olacağına inandı; fakat icat ettiği dinamitin bir silah olarak savaşta vatandaşlarını yaralamak ve öldürmek için kullanıldığını gördü. Çok faydalı yaşamı boyunca sık sık, faydasız bir insan olduğu duygusuna kapıldı.

 Nitekim Albert Einstein’a göre, Alfred Nobel, vicdanen rahat ölebilmek, alnına yediği “gaddar” damgasından kurtulabilmek için servetinin insanlığa hizmet edenlerin ödüllendirilmesi amacıyla harcanmasını vasiyet etmişti.

 San Remo’da yanında sadece hizmetçisi varken yapayalnız ölen, köpeğinin bile arkasından yas tutmadığı söylenen Alfred Nobel, aslında dünya tarihinde yanlış tanınan en ünlü bilim insanlarından birisiydi.