GEÇEN YAZ, ihtiyar buzdolabımız hırıltılı birtakım huzursuz edici tuhaf gürültüler çıkarmaya başlayınca eve yeni bir buzdolabı alındı.
Annem buzdolabını görünce sevinçten tiz bir çığlık attı.

– Ayyyy! Ne kadar da güzel bir buzdolabı!

Benim gözüm ise kutudaydı. Çünkü olağanüstü güzel bir kutuydu.
Devasaydı! Dev gibiydi yani! Onda, öteki kutularda olmayan bir şeyler olduğunu daha ilk görüşte anlamıştım. Fakat doğrusu bu kadarını kesinlikle ama kesinlikle beklemiyordum.

– Peki sen anlamış mıydın Kuş?

– Ha?

– Kutunun diyorum. Eve ilk geldiği gün diyorum. Bu kadar acayip bir kutu olduğunu diyorum. Anlamış mıydın sen?

– Elbette kesinlikle! Daha ilk görüşte, eğer kutunun içinde bir kitap okursan, okuduğun kitabın içine girebileceğini anlamıştım!

– Ama bunu ben söyleyecektim ama ya!

– Ouuuv! Özür dilerim!

Ha bu arada tanışalım, benim adım Ali. ALİ GEL. Bu geveze yaratık da KUŞ. Sadece Kuş!