“İmroz’un kırında, patikasında, ormanında, sahilinde korkarak
yaşamak, en az burayı terk etmek kadar acı veriyordu. Annem yolda
giderken, Birinci Dünya Savaşı sırasında, İngiliz askerlerinin
tecavüzünden bir Türk çobanın yardımıyla kurtulan kadının hikâyesini
anlattı. ‘O zamanlar, düşman çok uzaklardan geliyordu, Rum, Türk
denmezdi, hepimiz, aynı milletin, Müslüman, Hıristiyan çocuklarıydık,
şimdi ne oldu anlamadım.’ dedi Annemle olan biteni çok az
konuştuğumuz için onun üzüntüsünü paylaşmayı unutmuştuk.”
Rüyaların Öldüğü Ada, Kuzey Ege’nin şahsiyetli adasının, İmroz/
Gökçeada’nın aşağı yukarı yüz yıllık macerasını anlatıyor. Adanın yerlisi
bir Rum ailesinin ferdi olan Madam Maria’nın hayatına ve kederine
tanıklık ederek…
İmroz’dan Mısır’a, İstanbul’a, Atina’ya, Amerika’ya saçılan bir aile…
Aşk hikâyeleri… “Adalı” olmanın, adada yaşamanın ruhu… Ormanın,
üzümün, şarabın, balığın göz kamaştırıcı bereketi… Beri yandan
fakirlik ve mahrumiyet… Her şeye rağmen “eğlencenin, dostluğun,
İmrozlu olmanın tadının” çıkarıldığı eğlenceler… Adanın sadece adıyla
değil nüfusuyla da “Türkleştirilmesi”… Devletler arası gerginliğin
gölgesinde, Rumlar’ın büyüyen korkusu ve azalmaları, azalmaları…
Yine de terk etmeyenler, edemeyenler…
Konca Altan, yıllarca dostluk edip ömrünün seyrini dinlediği Madam
Maria’nın ağzından, hüzünlü bir tarih ve acı tatlı insan hikâyeleri
anlatıyor.