İlyas Salman’ın “Bal Kız Mercedes” filmini izlemişseniz beni çok iyi anlayacağınızdan şüphem yok. Aynadan kendi sıfatımda göz göze geldim ki Küçük Emrah’ın Esenkent şubesi gibiyim. Kaşlar ters u şeklinde. Bu kadarına da şükür deyip ilerliyorum. Ama nasıl acıklı nasıl arabesk bakıyorum. Dışardan gören evim yandı sanacak. Yani tabir yerindeyse İlyas abimden rol çalmış gibiyim. Nasıl olduysa şeytan kulağıma “Bu kadar düz gittiğin yetmez mi bebeğim? Sol yap bakıyım asfalt ağlasın” diye fısıldar gibi oldu. Zaten 20 km gittiğimden arkamdan önüme geçen arabaların şoförlerinden tarafa bakmıyorum çünkü hareketle de olsa eylemi güzelce anlatabiliyorlar. Böyle usul usul giderken ben de sıkılmış olmalıyım ki aniden en sağdan en sola geçmek gibi fevkaladenin fevkinde bir hata yaptım. Çarpışan arabalar arenasında gibi benim nazlı kızımla inşaat da çalışan bir adamcağızın kullandığı Tofaş’a bindirdim. Asfalt ağladı mı bilmem ama ben hüngür hüngür ağlıyorum. Birde utanmadan adama bağırıyorum sen haksızsın diye. Zıplayıp zıplayıp vurasım geliyor gözünün üstüne. Ne bileyim kaza anında kim suçlu sayılıyor. Daha oraya gelmemiştim.