“Üç, iki, bir, kayıt!”

Nerede olduğumu anlamak için filmler çekiyorum, demişti bir keresinde. Dünyaya düşmenin şaşkınlığı ancak ölünce geçecek, demişti ödül töreninde. Artık film makinesi gibi çalışıyor bedenim, siz bu film makinesini film çekerken görüyorsunuz sadece, diye konuşmuştu bir keresinde.

“Kestik!”

Her şeyin dünyada olduğu ve dünyaya dair şeyler olduğu gibi bir vehmimiz var. Gördüklerimizin gerçekliğine, duyduklarımızın sahiciliğine, hissettiğimizin hakikatine inanıyoruz sonuna kadar. Oysa algılarını her şeye açan bir kişi çok daha fazlasını görüp duyabilir. Ve bu yaşananlar yalnız dünya ile sınırlı kalıp bitmiş mi olacak? Elbet her sesin bir yankısı olur. Ölümün, zamanın, babanın, doğumun, oğulun, aynanın, hocanın, askerin, şehidin ve daha pek çok şeyin sesi ve yankısı Olup Bitmeyenler’de.