Okuyanda şiir tadı bırakan olağanüstü bir kitap!
Kitabın, insanı büyüleyen dilini örneklemek için bir iki satırını alıntı yapmak çok zor; hangi bölümü, hangi cümleyi seçeyim, diye şaşkınlığa düşüyor insan.
“Hani yaz gelince tıpışlanan, kış geldi diye yeniden kışkışlanan“ şu yılkı atları, oğlak gözlü Ayvaz, çoban oğlanın kente bakan şaşkın gözleri, Al Yazmalı Aşık ninenin türküleri, okurun yüreğinde uzun süre yankılanacağa benzer.
Bir çiçeğin adı, hem “Vargel“ çiçeği, hem “Vargit“ çiçeği olabilir mi? Bir at, şimşek gibi akar,kanat çırpmayan bir sülün gibi geçip gidebilir mi? İnsanoğlunun en ölümsüz yanının, sevgi olduğu, sevdalanınca anlaşılır mı? Zühre yıldızının yanındaki parıltılarda kümelenen Yağız atı, Ayvaz oğlandan başkası görmez mi? Çoban oğlan Ayvaz ile örekbaşı Yağız atın, yaşlı semerci Pirkul ile Al Donlu’nun tayı Kula’nın, şehre göç eden Aygülsün ile beyaz yılkı Aksülün’ün yaşam öyküleri, inanılmaz bir benzerlik gösterir. Öyküde, insanların yaşamları, atlarınkiyle koşut gider adeta. Öyle ki Ayvaz “At Burcu“nun varlığına ve kendisinin de bu burçtan olduğuna inanır.
Her satırı, okurun yüreğine uzanan bu kitabı hem gençler, hem yetişkinler okumalı.
Aytül Akal
Yazar
(Arka Kapak)