“Çocuk, camlı bölmenin ardında gösterildiğinde, yetişkin yeni doğmuş bir bebek değil, eksik bir insan gördü orada...“
Peter Handke’nin bu anlatısı da tıpkı Solak Kadın gibi, yaşama denen akışın ortasında durup yeni bir deneyime açılmayı isteyen birinin, bir “baba“nın başından geçenler. Çocukla birlikte hayatı yeniden tanımlayan, gören, dinleyen ve değişen birinin öyküsü; başka bir deyişle, “çocuğun öyküsü“ ile tamamlanan bir “babanın öyküsü“; gene başka bir deyişle, “ileride bir zaman bir çocukla birlikte yaşama“ düşünü gerçekleştirmenin güncesi...
(Arka Kapak)