"Gel, gönlümden sana bir fincan kahve demleyeyim. 
Sonra konuşalım ama öyle kısacık değil, uzun uzun…
Acıdan bahsedelim mesela…
Beni nasıl hiç terk etmediğinden bahsedelim…
Yıllar boyu tüm yalnızlığımla nasıl kanadığımdan bahsedelim. 
Acının ortak dilini nasıl öğrendiğimden,
Bunu bana nasıl öğrettiğinden bahsedelim mesela…

Her şey döküldü kalemimdeki mürekkepten bembeyaz kağıtlara...
Bu yüzden veda etme vaktinin geldiğini anladım artık…
Tüm şiirlerime...
Gözyaşlarıma...
Reçel kavanozlarıma...
Sigarama ve kahveme...
Yalnızlığıma...
Elveda...!"