Bu yakınlarda insanların karşısına, günümüze kadar ona yöneltilmemiş en can alıcı taleple çıkacağımı göz önüne alarak, öncelikle sizlere kim olduğumu söylemeyi gerçekten gerekli buluyorum. Aslında bunu bilinmelisiniz: Hiç kimseden "Kimliğimi saklamış" değilim. Ama ödevimin büyüklüğü ile çağdaşlarımın izafi küçüklüğü arasındaki orantısızlık geyet açıktır; beni işitmediler, hatta görmediler bile. Ben kendime açtığım krediyle yaşıyorum; belki yaşadığım da yalnızca bir önyargı? Yaşamadığıma kendimi inandırmam için, yazları Ober-Engadin'e gelen "aydınlar"dan sadece birisiyle konuşmam yeterlidir. İşte bu izafi koşullar altında, alışkanlıklarımı, içgüdülerimin gururunu aslında ayağa kaldıran bir ödev düşüyor bana, şunu söylemek düşüyor: "Dinleyin! Ben falancayım. Her şeyden önce başkalarıyla karıştırmayın beni!"