“Bu Yeni Dünya hayalinde çocuksu bir deha var… Amerika; tuhaf bir kitap.”
-Thomas Mann

On altı yaşında bir hizmetçi tarafından baştan çıkarılma skandalını örtbas etmek üzere ebeveyni tarafından Amerika’ya yollanan Alman Karl Rossmann, bu deneyimi özgürlükler ülkesine kaçış değil, bir ceza olarak algılamaktadır; gemisi New York limanına girerken Rossmann’ın Özgürlük Heykeli’ni görmesi ve tanrıçanın elindeki meşaleyi bir kılıç sanması da bu yüzdendir. Genç adam bu algısını çoğu zaman boşa çıkarmayacak şekilde, henüz karaya adım atmadan kendini absürd bir olaylar silsilesi içinde bularak oradan oraya savrulacak ve türlü türlü maceraya atılacaktır.

Kafka’nın yazmaya başladığı ilk roman olmasına rağmen tamamlamadığı Amerika, Kafkaesk olarak bildiğimiz tarzının ilk işaretlerini taşır; gariplikler ve korkunçluklar gelişigüzel şekilde gündelik hayatı sekteye uğratırken, sıradan insanların kaderleri esrarengiz bir yola girer. Ancak Kafka’nın Amerika’daki başkahramanı ve başkurbanı Rossmann’ı daima baştan çıkarılan ve suistimale uğrayan biri olarak tasarlaması, daha bilindik hikâyelerinde rastlanan tekinsiz semboller yerine daha hareketli bir anlatı yakalaması yazarın kendi gençliğinden gelen masumiyete bağlanabilir; hatta Klaus Mann, Karl Rossmann’ı Kafka’nın en masum yaratımı, en sevdiği hayali, belki de vârisi olarak niteler.