Sarı ayrılığın rengidir…

Sarı gül vermez sevenler birbirine…

Taksilerin de rengi sarıdır. Hiçbir yolcusu çok uzun kalmaz içinde.

Güneş sarının öyle güzel bir tonunda doğar ki üzerimize, o da çok durmaz yerini bırakır geceye...

Pembe panjurlu diye oturduğumuz evler aslında sarı panjurlu. Üstüne bir boya çekilmiş ve mutluluğun rengini pembe koymuş insanlar.

Sarı panjurlu evlerde yaşıyoruz. Birçok duyguyu bu evlerde paylaşıyoruz: Mutluluğu, acıyı, kardeşliği… Beraber gülüp beraber ağlıyoruz. Bazılarımız sanki bu evlerin gerçek sahipleriymişiz gibi davranıyor. Aldanıyoruz işte dünyanın çeşit çeşit rengine.

Rengarenk nimetler sunuluyor sarı panjurlu evlerde önümüze. Kimimiz gururlanıp unutuyor evin sahibini; kimimiz her şeyin farkında, kaybetmiyor toprak misali mütevazılığını…