Şeyhimiz müritleriyle çok üst düzeyde manevi bir bağ kurarlardı. Bu bağdan dolayı kendiler müritlere büyük bir şefkat ve merhamet gözüyle bakar ve severlerdi. Aynı şekilde müritler kendilerini çok severlerdi. Öyle ki müritlerin uhrevi (ahiretle alakalı) problem ve sıkıntıları yanında, dünyevi (dünya ile alakalı) problemleri ile de ilgilenir, halletmeye çalışırlardı. Hatta bir seferinde evinizdeki kediye bir şey olursa üzülürüz, diye buyurmuşlardı.
Şeyhimiz bu özelliği ile müritlerle gerçek bir manevi baba-evlat ilişkisi bulunmuştu. Dolayısıyla Şeyhimizin sohbetinde bulunmuş müritlerin hatıralarının çok önemli olduğuna inanıyorum. Bu hatıraların gelecek nesillerin hidayet yolunu bulmalarına vesile olmasını Yüce Mevla'dan niyaz ediyorum.