Bahar günleri, bu köhne dünyanın gençlik neşesinin sabahıdır. Ki bahar gelince toprağın her tarafı baştan aşağı tazelenerek “yuhyil arza ba‘de mevtihe” sırrı ortaya çıkar. O kuru kuru ağaçlar, mahşere tesadüf etmiş, dirilen insanlar gibi, yeniden hayat bulmaya başlar.

O zaman tazeliklerine dikkat edilse, ibret bakışıyla vücutlarına yayılan hayatı görmek mümkündür. Öyle bir hâl ki, en küçük nebatın gelişmesine bakılsa dünyanın her zerresinde bir ruh peyda oluyor zannedilir. Kırlarda kendini gösteren ruhani zevk, neşenin vücut bulmuş hâlidir denilse abartı olmuş sayılmaz.